Blog | Mariska niet maar Fleurie wel

Vanmorgen een korte dienst tot 11.00 uur.
Ik had me bedacht om na 11.00 uur als Fleurie langs te komen.

Om 8.00 uur kom ik de afdeling op.
Je loopt in de gang mij tegemoet.
In je geblokte pyjama,
Schuifelend voetje voor voetje.
Op een verdrietige en bevende toon praat je op een monotone toon in jezelf.
Ik vraag me af wat er in je hoofd om gaat.

Ik vraag aan je of ik je zal helpen.
Dat is goed.
Samen schuifelen we naar je kamer.
Eenmaal op je kamer vind je het wassen en aankleden geen goed idee.
Je wilt er niets van weten.
Ik laat het even zo, en later loop ik weer binnen.
Maar nee hoor, geen sokken, schoenen en bovenkleding.
Je blijft boos en verdrietig in jezelf praten.
Ik zie aan je dat het ‘chaos ‘in je hoofd is.
Zo benoem je het op rustige momenten.

Om 11.00 uur verander ik van Mariska naar Fleurie.
Als ik de huiskamer binnen kom lopen verschijnt er meteen een grote glimlach op je gezicht.
Je geniet en lacht en maakt weer de grapjes die wij van je kennen.
Ik geniet ook.
Ik zie weer glans in je ogen en ontspanning.

Wat bijzonder dat Fleurie dit teweeg breng en Mariska vanmorgen niet.
In de opleiding werd verteld, dat dit zou gebeuren.
Mijmerend bedacht ik mij hoe dit zou zijn.

Zo dus....

Mariska Oolhorst, woonbegeleider bij Markenheem, schrijft regelmatig over haar personage als miMakker. MiMakker betekent ‘mijn maatje’. Een contactmaatje voor bewoners die zich niet meer goed kunnen uiten in woorden. Vanuit afstemmen - zonder woorden – maakt Mariska als Fleurie contact met haar bewoners.